Updated with some extra photos taken by fellow travellers!
maandag 20 september 2010
zondag 19 september 2010
Een maand in Laos
Vanuit Siem Reap, Cambodja, een update over een mooie maand in Laos.
Zoals ik eerder verteld had heb ik in Houai Xai meegedaan met de gibbon experience. Een dure grap (250 dollar) maar wel een unieke kans om diep in het regenwoud te komen. Het principe van de Gibbon Experience is om toeristen op een verantwoorde manier in aanraking te laten komen met de jungle met behoud van de natuur en waarbij de lokale bevolking ook profiteert van het toerisme. Het gave aan de gibbon experience is dat er naast het vele hiken ook een aantal kabelbanen zijn (tot wel 2 kilometer lang) die je over de valleien in de heuvelachtige jungle transporteren. Het is echt supergaaf om hoog over de boomtoppen heen te zoeven. Vanwege het mistige en regenachtige weer was er soms weinig te zien anders dan de witte wolken om je heen en vaag in de diepte wat groen van de bomen. Op andere momenten zag je de jungle om je heen en de hoogte (soms wel 50 meter) waarop je over de valleien ging. 'S nachts sliepen we in een boomhut op ongeveer 20 meter hoogte vanwaar het uitzicht simpelweg verbluffend was. Vanwege het seizoen regende het wel bijna voortdurend, wat het erg zwaar maakte om door de jungle te hiken. Bovendien waren we steeds door en door nat en onze kleren wilden ook niet meer droog worden. Bij iedere wandeltocht waren er ook steeds mensen die bloedzuigers op hun enkels hadden zitten. Gelukkig kon ik ze steeds weghalen voordat ze me daadwerkelijk beten.
Op een gegeven moment nam ik een kabelbaan naar onze boomhut en doordat ik zo snel was en hard moest afremmen viel mijn camera uit het hoesje de diepte in. Ik moest hem dus samen met twee gidsen gaan halen. Er was echter geen pad naar de plek onder de boomhut. Misschien duurde het maar tien minuten om er te komen maar het was ongelofelijk zwaar. De route liep door een beekje en langs glibberige hellingen zonder houvast. Bij terugkomst was ik volledig uitgeblust en had ik vier bloedzuigers op mijn enkels. Ik besefte mij toen dat ik het niet lang zou uithouden alleen in de jungle. Gelukkig heeft mijn camera de val overleefd.
Toen we na twee nachten de jungle weer uitkwamen na een wandeltocht van drie uur bleek dat de jeep die ons gebracht had ons niet kon komen ophalen vanwege het regenachtige weer. Dit betekende dat we nog eens 4 uur naar de grote weg moesten wandelen over een glibberige modderige weg over hoevels en door riviertjes. We waren dus uitgeblust aan het einde van de dag. Tijdens de gibbon experience heb ik naast een engels stel ook Chris en Matt ontmoet uit Melbourne en sindsdien reis ik al langer dan een maand min of meer met ze op. Soms ga ik naar een andere plaats of vertrek ik wat eerder maar we komen elkaar toch steeds weer tegen. Samen met nog een aantal anderen die we ook steeds weer tegen komen is het vaak gezellig en het is best jammer dat we over een tijdje allemaal weer onze eigen weg gaan.
Na de gibbon experience ben ik met de boot van Hua Xai over de Mekong rivier naar Luang Prabang gegaan. Deze tocht duurt twee dagen met tussenstop en overnachting in het plaatsje Pak Beng. Het was erg mooi om de ongerepte bossen langs de oevers van de Mekong te zien en eigenlijk was het best vreemd om te zien dat er maar zo weinig bebouwing en ontwikkeling in Laos is.
Luang Prabang is misschien wel de mooiste stad van Zuidoost Azie en het is tevens een Unesco World Heritage site. De stad wordt aan twee kanten omgeven door rivieren en er is een heuvel (uiteraard met tempels) in het midden van de stad. Verder staan er door de hele stad een aantal belangrijke monumentale tempels en veel oude Franse koloniale gebouwen. In de omgeving zijn ook een aantal mooie watervallen waar het ook mogelijk is om te zwemmen. In Luang Prabang kwam ik ook geheel toevallig Chris Schut tegen, een oude klasgenoot van de middelbare school. Ik wist wel dat hij en zijn vriendin Thirza op reis zouden gaan omdat hij in mijn oude stamkroeg/disco in Harderwijk werkte en ik hem met kerstmis nog gesproken heb, maar we hadden totaal niet verwacht dat we elkaar tegen zouden komen. We hebben later in Vientiane afgesproken maar daarover later meer.
Na Luang Prabang ben ik naar Vang Vieng gereisd. Ondanks zijn verbluffend mooie omgeving een beetje te vergelijken met Yangshuo in China (zie eerdere foto's en blogberichten), staat Vang Vieng bekend als een 'party place'. De hoofdattractie van Vang Vieng is het zogenaamde 'tuben', het in een tractorbinnenband afzakken van een rivier waarlangs allemaal bars staan waar je voor weinig veel kunt drinken. Ook zijn er allemaal slingers en glijbanen die je in de rivier lanceren. Misschien is dit alles niet geheel cultureel verantwoord maar ik vond toch dat ik het meegemaakt moest hebben, en het was, moet ik eerlijk bekennen, best leuk. Ik heb het wel enigzins rustig aan gedaan omdat er veel (ernstige) ongelukken gebeuren vanwege de mate van beschonkenheid van veel toeristen. Bovendien is de stroming in de rivier best pittig met allerlei rotsen en ook zijn de slingers en glijbanen totaal niet veilig. Ambulances of reddingsbrigades zijn er niet in Vang Vieng. Vanwege de niet zo frisse waterkwaliteit in Vang Vieng heb ik ook een oogingfectie 'pink eye' opgelopen, net zoals ongeveer 75 procent van de andere reizigers.
Na Vang Vieng ben ik naar Vientiane, de hoofdstad van Laos, afgereisd omdat ik daar met Chris en Thirza had afgesproken. Op zich is Vientiane maar een klein en rustig plaatsje (250000 inw) en er is niet superveel te doen. Toch is het leven er denk ik vrij aangenaam vanwege de vele westerse en fusion restaurants, naast de lokale restaurants en foodstalls natuurlijk. Ook zijn er supermarkten en engelse boekhandels. Er wonen ook veel expats in Vientiane. In Vientiane heb ik een paar hele leuke dagen gehad. We zijn ondere andere naar een traditioneel Laotiaans kruidenstoombad (oa. met citroengras) geweest met massage achteraf, in een gammel houten huisje bij een tempel. Niet duur en heel ontspannend.
We zijn ook naar de enige bowlingbaan in Laos geweest en we zijn een aantal keer uitgeweest. Toen we op een avond uit waren heb ik ook een heel leuk Laotiaans meisje ontmoet en zij is onder andere de reden waarom ik van plan ben om over een paar weken terug te keren naar Vientiane om daar werk te zoeken. De laatste dag in Vientiane ben ik met Sunisa (of Apple, haar engelse naam) naar een (boeddhistische) tempel geweest om te bidden voor voorspoed en een veilige reis, heel bijzonder.
Na vientiane ben ik met de nachtbus naar Don Det in het zuiden van Laos gegaan. Het was een sleeper-bus en toen ik binnekwam was ik aanvankelijk aangenaam verrast want de bedden waren ongeveer even groot als een eenpersoonsbed, helaas bleek dat ik mijn bed moest delen met een vreemdeling. Don Det is een van ongeveer 4000 eilanden in de Mekong rivier waar het heerlijk relaxen is in een hangmatje aan de waterkant. Verder is er weinig te doen en zijn de faciliteiten vrij eenvoudig, zo is het water uit de douche eigenlijk water uit de (vervuilde) Mekong. Helaas moest ik hier na twee dagen alweer weg omdat mijn Lao visum verliep.
Al met al heb ik een hele fijne tijd in Laos gehad vooral door de mooie ongerepte natuur en de vriendelijke mensen, toch een groot verschil met andere landen. Het had ook te maken met de andere reizigers die ik onderweg ontmoet heb.
Nu ben ik dus in Cambodja maar daar schrijf ik in een ander blogbericht wel over. Het plan is om morgen naar Thailand te gaan. Ik weet nog niet precies welke richting ik eerst op zal gaan maar ik wil naar Bangkok om een laptop te kopen, welke ik nodig zal hebben als ik ergens werk wil vinden en als ik me wil vestigen. Ik wil ook naar Chiang Mai om een vriend van mijn vader te ontmoeten en om Yoga te doen en ik wil ook nog naar Phuket om een neef van mijn moeder te ontmoeten. Allemaal uithoeken van het land en ik moet over ongeveer 2 weken van mezelf op zoek naar werk. Ik heb dan 1 maand om werk te zoeken (voordat het geld op is;). Het zal waarschijnlijk het makkelijkst zijn om een baan als engelse leraar te vinden maar er zijn ook een hoop NGO's actief in Vientiane en veer een van hen werken lijkt me helemaal perfect.
In de volgende blogberichten zal ik een beschrijving geven van mijn tijd in Cambodja en Thailand en over mijn (hopelijk succesvolle) banenjacht in Vientiane.
Zoals ik eerder verteld had heb ik in Houai Xai meegedaan met de gibbon experience. Een dure grap (250 dollar) maar wel een unieke kans om diep in het regenwoud te komen. Het principe van de Gibbon Experience is om toeristen op een verantwoorde manier in aanraking te laten komen met de jungle met behoud van de natuur en waarbij de lokale bevolking ook profiteert van het toerisme. Het gave aan de gibbon experience is dat er naast het vele hiken ook een aantal kabelbanen zijn (tot wel 2 kilometer lang) die je over de valleien in de heuvelachtige jungle transporteren. Het is echt supergaaf om hoog over de boomtoppen heen te zoeven. Vanwege het mistige en regenachtige weer was er soms weinig te zien anders dan de witte wolken om je heen en vaag in de diepte wat groen van de bomen. Op andere momenten zag je de jungle om je heen en de hoogte (soms wel 50 meter) waarop je over de valleien ging. 'S nachts sliepen we in een boomhut op ongeveer 20 meter hoogte vanwaar het uitzicht simpelweg verbluffend was. Vanwege het seizoen regende het wel bijna voortdurend, wat het erg zwaar maakte om door de jungle te hiken. Bovendien waren we steeds door en door nat en onze kleren wilden ook niet meer droog worden. Bij iedere wandeltocht waren er ook steeds mensen die bloedzuigers op hun enkels hadden zitten. Gelukkig kon ik ze steeds weghalen voordat ze me daadwerkelijk beten.
Op een gegeven moment nam ik een kabelbaan naar onze boomhut en doordat ik zo snel was en hard moest afremmen viel mijn camera uit het hoesje de diepte in. Ik moest hem dus samen met twee gidsen gaan halen. Er was echter geen pad naar de plek onder de boomhut. Misschien duurde het maar tien minuten om er te komen maar het was ongelofelijk zwaar. De route liep door een beekje en langs glibberige hellingen zonder houvast. Bij terugkomst was ik volledig uitgeblust en had ik vier bloedzuigers op mijn enkels. Ik besefte mij toen dat ik het niet lang zou uithouden alleen in de jungle. Gelukkig heeft mijn camera de val overleefd.
Toen we na twee nachten de jungle weer uitkwamen na een wandeltocht van drie uur bleek dat de jeep die ons gebracht had ons niet kon komen ophalen vanwege het regenachtige weer. Dit betekende dat we nog eens 4 uur naar de grote weg moesten wandelen over een glibberige modderige weg over hoevels en door riviertjes. We waren dus uitgeblust aan het einde van de dag. Tijdens de gibbon experience heb ik naast een engels stel ook Chris en Matt ontmoet uit Melbourne en sindsdien reis ik al langer dan een maand min of meer met ze op. Soms ga ik naar een andere plaats of vertrek ik wat eerder maar we komen elkaar toch steeds weer tegen. Samen met nog een aantal anderen die we ook steeds weer tegen komen is het vaak gezellig en het is best jammer dat we over een tijdje allemaal weer onze eigen weg gaan.
Na de gibbon experience ben ik met de boot van Hua Xai over de Mekong rivier naar Luang Prabang gegaan. Deze tocht duurt twee dagen met tussenstop en overnachting in het plaatsje Pak Beng. Het was erg mooi om de ongerepte bossen langs de oevers van de Mekong te zien en eigenlijk was het best vreemd om te zien dat er maar zo weinig bebouwing en ontwikkeling in Laos is.
Luang Prabang is misschien wel de mooiste stad van Zuidoost Azie en het is tevens een Unesco World Heritage site. De stad wordt aan twee kanten omgeven door rivieren en er is een heuvel (uiteraard met tempels) in het midden van de stad. Verder staan er door de hele stad een aantal belangrijke monumentale tempels en veel oude Franse koloniale gebouwen. In de omgeving zijn ook een aantal mooie watervallen waar het ook mogelijk is om te zwemmen. In Luang Prabang kwam ik ook geheel toevallig Chris Schut tegen, een oude klasgenoot van de middelbare school. Ik wist wel dat hij en zijn vriendin Thirza op reis zouden gaan omdat hij in mijn oude stamkroeg/disco in Harderwijk werkte en ik hem met kerstmis nog gesproken heb, maar we hadden totaal niet verwacht dat we elkaar tegen zouden komen. We hebben later in Vientiane afgesproken maar daarover later meer.
Na Luang Prabang ben ik naar Vang Vieng gereisd. Ondanks zijn verbluffend mooie omgeving een beetje te vergelijken met Yangshuo in China (zie eerdere foto's en blogberichten), staat Vang Vieng bekend als een 'party place'. De hoofdattractie van Vang Vieng is het zogenaamde 'tuben', het in een tractorbinnenband afzakken van een rivier waarlangs allemaal bars staan waar je voor weinig veel kunt drinken. Ook zijn er allemaal slingers en glijbanen die je in de rivier lanceren. Misschien is dit alles niet geheel cultureel verantwoord maar ik vond toch dat ik het meegemaakt moest hebben, en het was, moet ik eerlijk bekennen, best leuk. Ik heb het wel enigzins rustig aan gedaan omdat er veel (ernstige) ongelukken gebeuren vanwege de mate van beschonkenheid van veel toeristen. Bovendien is de stroming in de rivier best pittig met allerlei rotsen en ook zijn de slingers en glijbanen totaal niet veilig. Ambulances of reddingsbrigades zijn er niet in Vang Vieng. Vanwege de niet zo frisse waterkwaliteit in Vang Vieng heb ik ook een oogingfectie 'pink eye' opgelopen, net zoals ongeveer 75 procent van de andere reizigers.
Na Vang Vieng ben ik naar Vientiane, de hoofdstad van Laos, afgereisd omdat ik daar met Chris en Thirza had afgesproken. Op zich is Vientiane maar een klein en rustig plaatsje (250000 inw) en er is niet superveel te doen. Toch is het leven er denk ik vrij aangenaam vanwege de vele westerse en fusion restaurants, naast de lokale restaurants en foodstalls natuurlijk. Ook zijn er supermarkten en engelse boekhandels. Er wonen ook veel expats in Vientiane. In Vientiane heb ik een paar hele leuke dagen gehad. We zijn ondere andere naar een traditioneel Laotiaans kruidenstoombad (oa. met citroengras) geweest met massage achteraf, in een gammel houten huisje bij een tempel. Niet duur en heel ontspannend.
We zijn ook naar de enige bowlingbaan in Laos geweest en we zijn een aantal keer uitgeweest. Toen we op een avond uit waren heb ik ook een heel leuk Laotiaans meisje ontmoet en zij is onder andere de reden waarom ik van plan ben om over een paar weken terug te keren naar Vientiane om daar werk te zoeken. De laatste dag in Vientiane ben ik met Sunisa (of Apple, haar engelse naam) naar een (boeddhistische) tempel geweest om te bidden voor voorspoed en een veilige reis, heel bijzonder.
Na vientiane ben ik met de nachtbus naar Don Det in het zuiden van Laos gegaan. Het was een sleeper-bus en toen ik binnekwam was ik aanvankelijk aangenaam verrast want de bedden waren ongeveer even groot als een eenpersoonsbed, helaas bleek dat ik mijn bed moest delen met een vreemdeling. Don Det is een van ongeveer 4000 eilanden in de Mekong rivier waar het heerlijk relaxen is in een hangmatje aan de waterkant. Verder is er weinig te doen en zijn de faciliteiten vrij eenvoudig, zo is het water uit de douche eigenlijk water uit de (vervuilde) Mekong. Helaas moest ik hier na twee dagen alweer weg omdat mijn Lao visum verliep.
Al met al heb ik een hele fijne tijd in Laos gehad vooral door de mooie ongerepte natuur en de vriendelijke mensen, toch een groot verschil met andere landen. Het had ook te maken met de andere reizigers die ik onderweg ontmoet heb.
Nu ben ik dus in Cambodja maar daar schrijf ik in een ander blogbericht wel over. Het plan is om morgen naar Thailand te gaan. Ik weet nog niet precies welke richting ik eerst op zal gaan maar ik wil naar Bangkok om een laptop te kopen, welke ik nodig zal hebben als ik ergens werk wil vinden en als ik me wil vestigen. Ik wil ook naar Chiang Mai om een vriend van mijn vader te ontmoeten en om Yoga te doen en ik wil ook nog naar Phuket om een neef van mijn moeder te ontmoeten. Allemaal uithoeken van het land en ik moet over ongeveer 2 weken van mezelf op zoek naar werk. Ik heb dan 1 maand om werk te zoeken (voordat het geld op is;). Het zal waarschijnlijk het makkelijkst zijn om een baan als engelse leraar te vinden maar er zijn ook een hoop NGO's actief in Vientiane en veer een van hen werken lijkt me helemaal perfect.
In de volgende blogberichten zal ik een beschrijving geven van mijn tijd in Cambodja en Thailand en over mijn (hopelijk succesvolle) banenjacht in Vientiane.
Abonneren op:
Posts (Atom)