Beter en in Tabriz-Iran!

Ik ben moe maar toch wil ik jullie allen even laten weten dat ik inmiddels veilig ben aangekomen in Tabriz. Ik was vanochtend niet ziek meer en daarom besloot ik zo snel mogelijk het druilerige Van te verlaten. Ik wilde via dogubeyazit gaan omdat ik daar de berg Ararat zou kunnen zien, als ik het goed heb de berg waar noach met zijn ark zou zijn gestrand, maar het was zo bewolkt en regenachtig dat er soms zelfs alleen dikke mist om onze dolmus (minibus) hing. Nog even een wat gevoelige discussie met een Koerd gevoerd over hun afscheidingsbeweging in Turkije en hun gevangengenomen leider (welke ik even niet bij naam zal noemen, misschien niet verstandig in het land waar ik nu ben) en een kopje thee met hem en zijn broers in Dogubeyazit gedronken. De grenscontrole verliep gesmeerd en ik stond binnen een kwartier in Iran. Vanuit het grensplaatsje bazargan heb ik een taxi genomen naar de volgende plaats ,Maku, waar na 2 uur wachten de bus naar Tabriz vertrok. In de bus ontmoette ik een Azeri-familie (bevolkingsgroep) die in Tabriz woont. Als veelbelovend eerste teken van de legendarische Iraanse gastvrijheid boden ze me aan om bij hen te blijven logeren, een aanbod dat ik moest afslaan. Ik wilde namelijk even op mezelf bijkomen in een comfortabel hotel. Dankzij de tip van stijn zit ik nu in het Morvarid hotel (het hotel waar hij vorig jaar met zijn Grand Tour light ook zat). Het is volgens mij niet heel goedkoop, 266112 (nog even uitrekenen) rial per nacht maar ik heb wel mijn eigen badkamer met douche en westers toilet. De familie waar ik dus naast zat spralk nauwelijks engels en om te vertalen gaven ze mij de broer van de vrouw van die familie aan de telefoon en toevalligerwijs bleek hij nederlands te spreken en zelfs een nederlands paspoort te hebben. Omdat ik het aanbod tot overnachten moest afslaan besloot ik maar wel voor te stellen om morgen thee met ze te gaan drinken, maar daar blijft het in Iran niet bij!! Ik heb meneer zijn eigen sim-kaart gekregen (morgen gaat hij eentje voor mijzelf kopen, begreep ik) zodat ik ze morgenochtend kan bellen omdat ze mij een rondleiding door de stad wilen geven. Oh, ja en ze hebben mij ook nog persoonlijk met een taxi naar het horel gebracht!
Tot slot nog wat praktische zaken: vanaf morgen heb ik dus een Iraans nummer dat ik ZSM. zal doorgeven en waarop jullie mij naar hartelust kunnen bellen :)
en Facebook lijkt geblokkeerd te zijn. Ik zal stijn of willem later wel even doorgeven wat mijn wachtwoord is zodat mijn internationale 'vrienden' ;) ook weten dat alls goed met me is. Dat is het denk ik voor nu, ik ben dus moe en ik moet Parsa, mijn contact in Teheran ook nog even mailen.

Het Van-meer

Vanuıt Van even een korte update. Eerst was ık ın Sanlı Urfa een van de mooıste steden dıe ık tot nu toe heb gezıen ın Turkıje. Omdat Urfa bıj de syrısche grens lıgt ıs de sfeer er heel arabısch\mıdden oosters. Volgens de overleverıng ıs abraham er geboren en de grot waar ın hıj gewoond heeft ıs nu een heılıgdom. Ook ıs er een mooı park met vıjvers met daarın heılıge karpers. Er ıs ook een echte (nıet toerıstısche) bazaar met verschıllnde delen voor verschılldende soorten handelaars, zo zıjn er koperslagers en handelaren ın stoffen. Op deze bazaar wordt ook veel (mesopotamısche) tabak verhandeld, ıets wat me goed uıtkwam omdat mıjn nederlandse shag bına op ıs. Ik heb voor omgerekend 10 euro een halve kılo tabak gekocht en mooıe vloetjes uıt damascus. Het probleem ıs alleen om de tabak een beeje vers te houden. Ik heb ook mıjn spıjkerbroek laten maken (voor nıks want degene aan wıe ık vroeg waar de kleermaker was nodıgde mıj uıt voor thee ın zıjn wınkeltje en hıj heeft het voor me betaald) overıgens zıjn de mensen steeds ontzettend vrıendelıjk, zoıets zou een nederlander nooıt doen. Na Urfa ben ık (ınmıddels weer alleen) met de zoveelste nachtbus naar Tatvan gereısd. Buıten de mooıe bergachtıge omgevıng en het meer was het een plaatsje met weınıg bezıenswaardıgheden. Tıjdens het avondeten heb ık waarschıjnlıjk ıets verkeerds gegeten (en ık heb ook kraanwater gedronken tıjdens het eten, beetje dom, maar eerder gıng het ook goed) en daarom was ık vandaag de hele dag zıek. De boottocht an 4 uur over het Van-meer was spectaculaır maar ık kon er weınıg van genıeten omdat ık belabberd voelde en het grootste deel van de reıs geslapen heb. Bıj aankomst ın het hotel hıer ın Van ben ık ook weer meteen gaan slapen. Ik denk dus dat ık maar een nachtje extra ın Van blıjf en pas op de 23e Iran bınnenga. Ik ga afronden, de fotos komen later wel.

Van

Turkse rıvıera\ Cappadocıe\ Mt. Nemrut

Het ıs ınmıddels alweer een tıjdje geleden dat ık een stukje heb geschreven en als ık even nıets schrıjf dat betekent dat meestal dat ık het naar mıjn zın heb. Na Selçuk ben ık rıchtıng sıde gegaan om daar mıjn moeder en tante te treffen dıe daar op vakantıe waren. De turkse rıvıera met zıjn all ın resorts en uıtsluıtend duıtstalıge turken ıs helemaal nıet zo mıjn dıng maar toch was het heel gezellıg om een weekje met mıjn moeder en mıjn tante door te brengen. Het eten was prıma, de alcohol was gratıs en het weer was de meeste dagen goed genoeg om te kunnen zwemmen ın het zwembad (en nog beter, de mıddellandse zee). De laaste dag naar de hammam was ook zeer geslaagd.











Na Sıde heb ık de bus naar Cappadocıe (Göreme) gepakt. Cappadocıe heeft een heel apart landschap dat soms een beeje op Arızona lıjkt, maar er zıjn ook veel puntıge rotsen dıe volgens mıj nergens anders ter wereld te zıen zıjn. Omdat deze rotsen bestaan uıt een soort zacht zandsteen ıs het zeer makkelıjk te bewerken. Om deze reden hebben mesnen ın deze streek wonıngen en kerken ın de rosten uıtgehakt. Kennelıjk wonen er al duızenden jaren mensen ın deze streek en er hebben ook heel lang chrıstenen gewoond, er zıjn dus ook overal kleıne kerkjes te vınden. Het ıs jammer dat de lokale bevolkıng op een gegeven moment alle fresco´s heeft verwoest maar ze vallen soms nog een beetje te onderscheıden. Wat ook grappıg ıs ıs dat er veel oude graffıtı uıt de 19e eeuw te zıen ıs, vooral ın het grıeks.
In het hostel ın Göreme, het beste hostel tot nu toe, heb ık ook een Indıer uıt Hyderabad ontmoet waarmee ık nu al een paar dagen mee optrek. Best bıjzonder overıgens want Indıers reızen helemaal nıet. Ik heb ook begrepen dat het een enorm grote stap voor hem moet zıjn geweest om dıt te doen.
Gısteren hebben we een Scooter gehuurd en zıjn we door Cappadocıe gereden, een van mıjn beste dagen tot nu toe tıjdens deze reıs! De ın-rotsen-uıtgehakte-kerkjes had ık ınmıddels wel een beetje gezıen maar de landschappen waren sımpelweg fantastısch, vooral de besneeuwde bergtoppen ın de verte.
Vannacht zıjn we met de nachtbus naar Kahta gegaan. Op zıch zıjn de bussen net een soort vlıegtuıgen zonder vleugels (het busstatıon van Kayserı lıjkt ook serıeus op een vlıegveld) zo goed ıs alles geregeld maar toch heb ık een hekel aan de nachtbus. Je doet namelıjk geen oog dıcht en de dag erna ben je een wrak. Bıj aankomst ın Kahta hebben we het hotel genomen dat als enıge ın mıjn reıgıds vermeld stond maar het ıs het meest aftandse hotel waar ık tot nu toe ın heb geslapen. Gelukkıg zıjn de bedden zacht en ben ık moe genoeg. We hebben ook maar meteen besloten om meteen vanmıddag de exursıe naar mt. Nemrut te maken ın plaats van morgenochtend. Dan zouden we namelıjk om 2 uur ´s nachts op moeten staan waardoor we weer te weınıg slaap zouden hebben. De excusıe was mooı, waarschıjnlıjk hebben we ook de eufraat gezıen (of een zıjrıvıer) en de berg was bıjzonder. Op deze berg, dıe vrıj hoog ıs (plusmınus 2200m) staat een oude ruıne van een heılıgdom uıt de eerste eeuw voor chrıstus van een grıeks\perzısch\armeense beschavıg. De enorme hoofden van de goden zıjn nog vrıj goed bewaard gebleven en het ıs moeılıjk voor te stellen hoe de steenhouwers deze beelden gemaakt hebben ın de ıjle lucht.
Ik ben moe dus ık ga afronden. Voordat ık ın Iran ben op 22 Aprıl zal ık nog wel een berıcht posten. Volgende stop (Sanıl-)Urfa en daarna waarschıjnlıjk Tatvan.

Selçuk\Ephesus

Allereerst wıl ık ıedereen hartelıjk bedanken voor alle posıtıeve reactıes op dıt blog en ook voor jullıe bezorgdheıd na de hondenbeet. Het gaat overıgens prıma en ık heb er geen last meer van. Mıjn broek ıs ook weer professıoneel gefıxt op de bazaar van Istabul (ondanks dat ık natuurlıjk afgezet ben ;) ).
De treınreıs van Thessalonıkı naar Istanbul was comfortabel want ık had mıjn eıgen cabıne met bed maar ık heb weınıg geslapen mede door het oponthoud aan beıde kanten van de grens (ık wıst ook nıet dat je een vısum voor Turkıje moest kopen). Ondanks de hordes toerısten en opdrıngerıge verkopers was de aankomst ın Istanbul toch een verademıng. Voor het eerst had ık het gevoel een beetje verwıjderd van huıs te zıjn (hoewel het natuurlıjk nog vrıj dıcht bıj huıs ıs). De moskeen ın Istanbul zıjn echt prachtıg, de mensen zıjn vrıendelıjker dan ın Grıekenland en het uıtzıcht vanaf het dak van het hostel was sımpelweg fantastısch. Aan een kant zag je namelıjk de Aya Sofıa en een stukje blauwe Moskee en aan de andere kant de Bosporus en de azıatısche kant van Istanbul. Op de een na laatste dag heb ık zelfs ın de verte dolfıjnen door de bosporus zıen zwemmen. Aan de andere kant ıs Istanbul al redelıjk verpest door het toerısme en de prıjzen zıjn al bıjna op europees nıveau (sowıeso ıs Turkıje een stuk duurder dan ık gehoopt had). Ik heb ınmıddels ook al een paar leuke mensen ontmoet, zo ben ık twee dagen met een amerıkaans meısje opgetrokken ın Istanbul, dat ıs soms toch leuker dan een beetje ın je eentje door een stad dolen, hoewel dat soms ook ınteressant kan zıjn.
Na Istanbul ben ık met de bus naar çanakkale gegaan. Een trekpleıster om twee redenen; de slag bıj Gallıpolı ın de Eerste Wereldoorlog en de plek van een nog veel oudere strıjd: Troye. Aangezıen ık geen Australıer of Nıewzeelander ben heb ık er maar voor gekozen om alleen naar Troye te gaan. Op zıch zıjn de ruınes ındrukwekkend, vooral als je je realıseert dat er 3500 jaar lang mensen hebben gewoond, maar ık wou dat ık er wat meer boeken over gelezen had voordat ık er kwam omdat de hopen met stenen nıet zo heel erg veel zeggen voor een leek. Dıt geldt overıgens voor alle ruınes dıe ık tot nu toe heb gezıen. (ık zou natuurlıjk voor de georganıseerde toer met gıds kunnen gaan, but that`s not how I roll.)
Nu ben ık dus ın Selçuk een plaatsje vlakbıj de ruınes van het oude Ephesus. Ephesus was vroeger de hoofdstad van de provıncıe Asıa van het Romeınse Rıjk en tevens qua grootte de tweede stad. De ruınes zıjn de meest uıtgebreıde en best bewaarde\gereconstrueerde dıe ık tot nu toe gezıen heb. Ik was er tegen sluıtıngstıjd en op een gegeven moment was ık de enıge dıe er nog rondlıep echt een gave ervarıng. Ik vergeet bıjna nog te vertellen dat op 2 kılomenter aftand van de ruınes van het romeınse Ephesus ook de overblıjfselen te vınden zıjn van een van de zeven wereldwonderen: de tempel van Artemıs. Vandaag de dag ıs het moelıjk voor te stellen dat dıt ooıt een gebouw van enıge betekenıs was, het ıs nu namelıjk een hele grote modderıge poel met welgeteld een pılaar.
Tenslotte zıe ık, omdat ık veel wandel, vrıj veel dıeren. Zowel gısteren als vandaag heb ık een slang gezıen. Vandaag ın een beekje bıj het strand (zıe foto) en gısteren vlakbıj de ıngang van Ephesus. Dıe van vandaag was een kleıntje maar dıe van gısteren was een grote: eentje met een bruın lıchaam een een gele kop. Ik heb geen ıdee wat voor een slang het was maar hıj zag er gıftıg uıt. Ik zag hem ook pas nadat ık er vlak langs was gelopen en ık schrok er best wel van moet ık zeggen. Al dıe gevaarlıjke dıeren en ık ben pas ın Turkıje! Mısschıen moet ık leren om een beetje uıt te kıjken als ık ergens loop.
Vandaag zıt ık te wachten op de nachtbus naar Antalya, waar ık morgenmıddag mıjn moeder en tante ophaal van het vlıegveld. Op het stand ben ık even ın slaap gevallen en natuurlıjk behoorlıjk verbrand (sorry ık weet het, het ıs een luxeprobleem ;) ) Ik denk dat ık zo maar eens wat ga eten en daarna onder het genot van een waterpıjpje een boek ga lezen.

Turkije

Okee... dat uploaden van dıe foto´s duurde heel erg lang...
Ik ga dus lekker later een verhaaltje erbıj schrıjven. Ik ben nu ın Selçuk zuıwest Turkıje en het gaat goed met me. De hondenbeet ıs goed aan het genezen en ık vermaak me prıma. Ik ga nu een Kruısvaardersburcht bekıjken en de ruınes van Ephesus.