Beijing

Na een lange tijd zonder berichten, kan ik weer even tijd maken voor een beschrijving van de afgelopen tijd.

In turpan zijn we, zoals gepland, met een tour meegegaan. Eigenlijk ben ik hier niet zo een voorstander van maar we konden goedkoop mee omdat er al een aantal anderen meegingen en het minibusje vol moest. De excursie voerde ons eerst naar de flaming mountains. Op zich waren dit interessante bergformaties maar traditionele dorpje ernaast was interresanter. Hierna zijn we naar de Bezeklik thousand buddha caves gegaan maar dit was een teleurstelling omdat alle schilderingen of door de lokale moslims waren vernietigd of later uitgehakt waren door een Duitse archeoloog (en vervolgens verwoest in de tweede wereldoorlog) en het overgebleven deel is zwaar beschadigd tijdens de culturele revolutie. Vervolgens zijn we naar een lokaal waterkanalen-museum geweest (tourist-trap）en naar de ruines van Jiaohe, een enorme en goed bewaarde ruine op een eiland tussen twee rivieren. De ruines waren indrukwekkend maar het was ontzettend heet. Tijdens de excursie ontmoetten we ook een Belg die mijn reis in tegenovergestelde richting maakt. Met deze Belg (Sam) zijn we die avond ook naar een Oeigoerse dicotheek gegaan en het werd uiteindelijk een bizarre avond. Lokale Oeigoerse hits waarbij traditioneel in rondjes werd gedanst werden hier afgewisseld met pompende housemuziek. Ook kwamen we bij binnenkomst een Oeigoerse Michael Jackson-impersonator tegen die zijn show er net had opzitten maar uiteindelijk heeft hij speciaal ter ere van ons nog een show opgevoerd. Hij nam zijn taak serieus, hij sprong in het begin van zijn voorstelling zelfs van een speaker.

Na Turpan zijn we met de trein naar Dunhuang gegaan. Dunhuang is een oase op de rand van de woestijn en ooit was het de grens van het oude China. Vanaf hier is de cultuur ook echt Chinees. In Dunhuang zijn een aantal bezienswaardigheden maar we hebben helaas niet heel veel kunnen zien. De Mogao caves (een world heritage site) hadden een, voor chinese begrippen, enorm hoge toegangsprijs van 20 euro, exclusief een dure taxirit. Dus we besloten maar om niet te gaan. Wel zijn we naar de Zandduinen geweest en naar het crescent moon lake (halvemaanvormig meer midden in de zandduinen). Op zich mooi maar wederom duur en heel toersitisch.  De duinen waren  spectaculair want ze waren tientallen meters hoog en daarom ook heel zwaar om te beklimmen.

Na Dunhuang hebben we weer lange een nachttreinrit genomen van 24 uur , om uiteindelijk  in Xi'an aan te komen. Xi'an is  een van de oude hoofdsteden van China en het eindpunt van de oude zijderoute. In Xi'an hadden we voor het eerst het gevoel echt in China te zijn. Om de oude binnenstad van Xi'an loopt een enorme stadsmuur van 13,7 kilometer en meer dan 30 meter hoogte. Naast een stuk van deze muur te bewandelen zijn we ook naar de grote moskee in de moslimwijk geweest. Na alle moskeen die ik op deze reis gezien heb was deze toch echt heel bijzonder omdat deze moskee in een volledig chinese stijl was gebouwd (waardoor het meer van een boeddhistische of taoistische tempel weghad.）Ook hebben we in  Xi'an  de  great  goose pagoda en het obligatoire ;) terracottaleger bezocht. Vooral de schaal (grootte) van het terracottaleger vond ik imposant.

Natuurlijk zijn we ook uitgeweest in Xi'an en het bizarre van de discortheken hier was dat er politieagenten met witte helmen rondliepen die je op onvriendelijke doch dringende wijze duidelijk makketen dat je niet met een drankje of sigaret op de dansvloer mocht staan. Ook de dames die je tijdens het dansen kwamen storen om de vloer te boenen draagden niet echt bij aan de sfeer. Verder is het opvallend aan Chinese discotheken dat er enorm met geld gesmeten wordt. Er staan allemaal dure champagne, cognac en whiskymerken op de menukaart en het is kennelijk niet genoeg om gewoon een drankje te bestellen. Zo waren er gisteren in een discotheek meerdere tafels die vol stonden met volle drankflessen. Op een tafel waar drie jongens aan zaten stonden gisteren zeker 4 vijf liter flessen whisky en de rest van de tafel stond helemaal vol met literflessen (Ze waren pas halverwege de eerste fles en ze keken verveeld voor zich uit). De plotselinge enorme welvaart heeft in China kennelijk geleid tot een soort van leeg materialisme, iets wat ook te zien is aan de vele winkels van prada, gucci, louis vuitton en dergelijke.

Nu zijn we in Beijing (Peking), toch een grote mijlpaal omdat ik (en Paul trouwens ook, hij heeft misschien wel 1/3 deel van de totale reis meegereisd) zo een enorme afstand heb afgelegd. De reis hiernaartoe (12 uur) uit Xi'an was echt verschrikkelijk. Vanwege het vakantieseizoen in China zitten alle treinen namelijk vol en het was voor ons onmogelijk om een slaapplek te boeken. Er waren dus alleen nog hard seats en dit is op zich al heel vervelend omdat je rechtop moet zitten en er geen enkele pijnloze manier is om even te proberen te slapen, het wordt echter verergerd door de honderden mensen zonder zitplaats die in het gangpad zaten/lagen/stonden. Zelfs naar het toilet gaan was een hachelijke onderneming.

We hebben nog niet heel veel van Peking gezien maar het is een interessante stad. Naast de beroemde monumenten als de Verboden Stad, het Plein van de Hemelse Vrede en de nabijgelegen Chinese Muur zijn er oude wijken (Hutongs) waar je echt goed de chinese sfeer kunt proeven, we slapen overigens in zo'n wijk. Anderzijds zijn er ook hypermoderne gebouwen en dure shoppingmalls te vinden en het contrast kan dus bijna niet groter zijn. Het lijkt me interessant om naast de oude bezienswwardigheden toch ook nog wat moderne architectuur te gaan bekijken omdat er hier toch meer mogelijk lijkt te zijn dan in het door regeltjes beperkte Europa, Nederland in het bijzonder.

Morgen komen Stijn en Casper aan uit Nederland en helaas gaat Paul overmorgen alweer naar huis. Best jammer, want we hebben een leuke tijd gehad en we hebben beiden toch niet het gevoel dat we al een maand in China zijn (aan de andere kant lijkt de tijd in de bergen bij Pakistan superlang geleden). Ook is China zo groot dat je na een maand nog steeds het gevoel hebt dat je maar een fractie van het land gezien hebt.

Bedankt voor jullie aanhoudende interesse in mijn verhalen en tot het volgende bericht...