Waarom ik meer een kattenmens ben

Inmiddels heb ik ook mijn eerste vervelende avontuur beleefd. Na een nogmaals uitstekende griekse maaltijd gisteravond voor ongeveer 10 euro liep ik om een uur of 11 weer richting het hotel. Toen ik bij het centrale plein de weg overstak zag ik daar 3 straathonden lopen. Ik besteedde er niet veel aandacht aan en was van plan er langs/omheen te lopen. Ik weet niet meer precies hoe dicht ik erlangs liep maar een van de 3 honden kwam opeens op me af en hij beet me, plotseling en zonder aanleiding,in de achterkant van mijn bovenbeen. De eigenaar van het hotel zei dat het te maken zou kunnen hebben met het feit dat het nu rond volle maan is, ik heb geen idee maar het zou kunnen. Het was toch even vervelend en een beetje pijnlijk. Ook zit er een flinke winkelhaak in mijn nieuwe goeie broek die ik speciaal heb gekocht voor warm weer. Gelukkig weet ik uit ervaring dat er veel goede turkse kleermakers zijn (tenzij ze allemaal naar het westen zijn ge-emigreerd) dus ik zal in Istanbul kijken of hij nog enigszins op te lappen valt.
Op het plein stonden veel taxi's te wachten dus ik heb er een gepakt en ik was snel bij een ziekenhuis. Daar werd ik snel en gratis geholpen. Ik hoefde geen injecties omdat ik pas nog een DTP prik heb gehad en zowel de dokter als de apotheker hebben mij verzekerd dat er geen hondsdolheid heerst in Griekenland. Ik heb wel een penicilline-kuur voorgeschreven gekregen. Gelukkig hoefde ik verder niet al te lang in het ziekenhuis te blijven wat het was er armoedig en vies. Op een van de foto's kun je zien hoe het toilet eruitzag, gelukkig voor jullie is de huidige technologie nog niet zodanig dat je ook geur bij foto's kunt plaatsen. Zoals in veel derdewereldlanden zijn ziekenhuizen in Griekenland eerder een plek om ziek te worden, in plaats van dat je er beter wordt (ik zeg niet dat Griekenland een derdewereldland is, het is op sommige punten heel modern, maar op andere punten zweeft het er een beetje tussenin).
Het valt dus vooralsnog redelijk mee en ik hoop dat de wond zonder problemen geneest. Het klinkt een beetje gek maar het hoort, denk ik, een beetje bij reizen. Zeker voor mij. Tot nu toe ben ik op bijna elke vakantie wel iets gehad. Zo heb ik in Frankrijk wel een mijn vingters tussen een autodeur gehad, heb ik op Bali een ernstige voedselvergiftiging opgelopen, heb ik in Nepal Gardiasis gekregen en ben ik op de Gili-eilanden bij Lombok en een zee-egel gedoken (allemaal verhalen op zich ;)).
Laten we hopen dat het hierbij blijft.

De andere foto die ik erbij heb geplaatst, laat de haven van Thessaloniki zien met (moeilijk of niet te zien) op de achtergrond de berg Olympus. De hoogste berg van Griekenland en de berg waar de Goden volgens de oude grieken op woonden.
Vanavond ga ik dus met de slaaptrein naar Istanbul en als het leuk is blijf ik daar wat langer, dus misschien schrijf ik daar wel weer een nieuw bericht.

Foto's

Inmiddels heb ik wat foto's geplaatst bij de vorige twee berichten. Het lukt alleen nog niet helemaal om ze een naam te geven of om de bij het juiste stukje tekst te plaatsen, maar ze staan er in ieder geval.

Griekenland

Inmiddels ben ik alweer ongeveer 4 dagen in Griekenland. Zoals voorgenomen heb ik de boot vanuit Brindisi gepakt naar Patras. Het was een nachtelijke boot met als nagenoeg enige medereizigers ongeveer 20 albanese vrachtwagenchauffeurs. Ik had toch maar een stoel gereserveerd omdat het weing geld scheelde maar het was de vraag of ik daarmee beter af was. De ruimte met de stoelen was middenin het schip dus er viel niet naar buiten te kijken en op de stoelen viel op geen enkele manier te slapen. Ik heb dus maar mijn oordopjes ingedaan en ben op de grond gaan liggen. Net zoals een aantal vrachtwagenchauffeurs. Ondanks de harde ondergrond heb ik toch, denk ik, een uur of 7 kunnen slapen. De volgende ochtend toen ik wakker werd en we inmiddels de eerste haven (Igoumenitsa) hadden verlaten voeren we tussen een aantal prachtige eilanden aan de westkust van Griekenland richting Patras. Het regende wel de hele tijd maar toch was het een mooi gezicht. (misschien komt het niet helemaal over op de foto)

Na aankomst in Patras wilde ik aanvankelijk naar Olympia gaan maar kennelijk ging er maar 1 trein per dag en die was al geweest. Ik besloot dus maar op zoek naar een slaapplek te gaan omdat ik ook vrij moe was. Volgens de Rough Guide die ik die ochtend had gekocht moest er een jeugdherberg zijn in Patras ong. 2 kilometer lopen van het centrum. Bij aankomst bleek dat het meer een immigrantenpension was en de sfeer was zodanig dat ik er niet over peinsde om hier een nacht door te brengen. Sowieso waren er veel immigranten in Patras die, hoorde ik later, allemaal bij de haven rondhingen om zo te proberen in een vrachtwagen te klimmen die richting West Europa ging.
Daarom besloot ik maar een trein te pakken naar de dichtsbijzijnde leuke plaats (Dhiakofto). Toen ik op de trein stond te wachten sprak een nieuwsgierige Griekse student me aan en na een tijdje met hem gesproken te hebben raadde hij me aan om mee te reizen naar Athene omdat dat volgens hem veel boeiender was. Waarschijnlijk had hij gelijk en bovendien waren de hotels in Dhiakofto toch eigenlijk boven mijn budget. Hij bood me ook aan om, als ik geen slaapplek meer kon vinden, bij zijn scoutingclubhuis te kunnen slapen en hij stelde ook voor om me rond te leiden (maar dat zou gisteren zijn en toen 'moest' ik alweer door naar Thessaloniki.)
Het hostel dat ik in Athene vond was op zich prima. Zeer centraal gelegen (ongeveer 100m van de Akropolis) in het mooie en rustige gedeelte van Athene. Als ik de Amerikaanse 'language students' op spring break zou wegdenken zou het super zijn. Op zich zijn ze vriendelijk maar wel enorm oppervlakkig en er is geen fatsoenlijk gesprek mee te beginnen. Op 25 maart heb ik voornamelijk door de stad gewandeld, met name omdat alles dicht was in verband met de nationale feestdag (begin van de opstand tegen de Ottomaanse overheerser)en ik ben een hoge heuvel midden in de stad opgeklommen met uitzicht over de hele vallei van Athene (Attica? of is dat een groter gebied?)

Gisteren heb ik de trein gepakt naar Thessaloniki, maar eerst ben ik snel nog even 2,5 uur naar het Nationaal Archeologisch Museum geweest, op aanraden van mijn vader en ik heb er maar voor gekozen om niet naar de Akropolis te gaan. De collectie van het museum is echt zeer uitgebreid en indrukwekkend om te zien. Vooral een aantal beelden waren erg mooi.

De treinreis naar Thessaloniki (6 uur) was heel mooi, vooral het uitzicht op de berg Parnassus was indrukwekkend en het stuk rond Gorgopotamus, met bergen, kloven, stroompjes en tunnels. (geen foto's hiervan helaas, ik was bang dat het toch niet over zou komen).
Nu ben ik dus in Thessaloniki. Een stad vernoemd naar de halfzus van Alexander de grote (zij heette Thessalo-nike, overwinning (Nike-je weet wel die god waar het sportschoenenmerk naar vernoemd is) op de Thessaliers). Voor de goede orde, een overwinning van Filips van Macedonie, de vader van Alexander. Ondanks zijn poetische naam is Thessaloniki inmiddels uitgegroeid tot een vieze, luidruchtige stinkstad. Ik moet wel bekennen dat ik nog geen tijd gehad heb om de byzantijnse, romeinse en Ottomaanse monumenten te bekijken, ik heb het ook meer over de stad an sich. Inmiddels heb ik een kaartje gekocht voor de slaaptrein morgenavond naar Istanbul. Eerlijk gezegd verheug ik me erop want ik vind Griekenland een beetje tegenvallen, het kan denk ik heel leuk zijn als je veel geld en eigen vervoer hebt om de eilanden en afgelegen ruines te bekijken. Geen wonder trouwens dat ghet hier zo slecht gaat met de economie, sommige etablissementen rekenen hier 4 euro voor een kopje cappuccino. Goed ik ga afronden, ik moet nog een hostel boeken in Istanbul en ik moet ook nog eten. Overigens het het eten hier lekker en betaalbaar, zo heb ik gisteren gefrituurde feta en gegrilde sardientjes gegeten, natuurlijk vergezeld met een flesje ouzo en griekse live muziek!

Brindisi

Deze keer een wat langer bericht. Ik zal proberen een beknopte beschrijving te geven van de afgelopen week. Het afscheid vorige week maandag op Centraal Station was emotioneel, toch even moeilijk als je voor een zo lange tijd je familie en vrienden en je thuis achtert je moet laten. De treinreis naar Zurich ging verder prima maar ik heb weinig kunnen slapen.
Aangekomen in Zurich stond mijn neef Jitse me al op te wachten. Wel fijn om te beginnen met iets vertrouwds omdat ik moet bekennen dat het toch allemaal een ingrijpende ervaring is, het begin van zo'n reis. Jitse had die dag vrijgenomen en we hebben samen o.a. een wandeling gemaakt over een flinke heuvel die uitkeek over Zurich. Er lag nog sneeuw en het was op sommige plaatsen behoorlijk glad. Die avond kwam ook Hanneke (Jitse's vriendin) aan uit Amsterdam, ze hebben erg goed voor me gezorgd.
Na 2 nachten in Zurich ben ik met de trein naar Florence gegaan. Vooral het stuk naar Milaan was heel erg mooi; besneeuwde bergen, meren en pittoreske dorpjes in groene valleien en van vriendelijke zwitserse medereizigers begreep ik dat we in sommige tunnels bochten maakten zodat we drie keer langs hetzelfde dorpje kwamen (kennelijk had dit dorpje een heel beroemde kerk, het leek allemaal net een goedkope ansichtkaart).
Aangekomen in Florence duurde het niet lang voordat ik er achter kwam dat het daar echt supertoeristisch is. Op een gegeven moment zag ik vier amerikaanse jongelui op segways door de smalle straatjes rijden. Er waren sowieso superveel amerikaanse studenten. Het hostel was aangenaam(gratis internet, twee maaltijden per dag, tuin met bomen die net in bloesem stonden) en ik heb er een aantal vriendelijke mensen ontmoet. Zo heb ik de eerste avond met een Amerikaanse kamergenoot onder het genot van een flesje wijn een goed gesprek gehad op de trappen van de dom. Verder heb ik de klassieke toeristische trekpleisters bezocht zoals het Uffizi, de Dom en ik ben even een middagje in Siena geweest. Erg mooi. Lagzamerhand begon ik ook steeds meer in de reis-mood te komen.
Zaterdag ben ik met de regionale trein naar Rome gegaan, goedkoop maar langzaam. In Rome aangekomen ben ik meteen naar een hostel gegaan, dichtbij het station, waar ik een foldertje van had. Het viel erg tegen. 30 euro per nacht en met zijn vieren op een klein rotkamertje. Als klap op de vuurpijl was in het aangrenzende pand een feest met slechte house aan de gang (zaterdagavond), maar gelukkig heb ik oordopjes bij me. Rome is op zich een mooie stad maar zoals eerder gezegd past het niet helemaal bij mijn budget. De dingen die het meest indruk op me hebben gemaakt waren het Forum Romanum, het pantheon en de sint pieter (alhoewel het mijn atheisme gesterkt heeft). Wat ik ook mooi vond was de janiculum heuvel (uitzicht over de hele stad) en Trastevere waar ik uitgebreid italiaans heb gegeten (en gedronken)voor relatief weinig.
Gisteren heb ik de snelle trein naar brindisi gepakt, 67 euro dus eigenlijk te duur maar ik wilde niet met de nachttrein. Helaas was reed de trein niet tussen benevento en Foggia dus werden we per bus vervoerd.
Nu ben ik dus in Brindisi, het oude Brindisium waar de via appia uit rome ophield. Twee oude zuilen markeren het einde van deze weg. In deze stad vertrokken de romeinse legioenen richting het oostelijke deel van het romeinse rijk en ook de kruisvaarders vertrokken uit deze haven. Vandaag de dag is de veerdienst naar griekenland turkije en albanie nog steeds de belangrijkste inkomstenbron.
Helaas voor mij is het laagseizoen dus er is weinig te beleven en ik zit hier mijn tijd door te brengen in een internetcafe omdat de reisbureuatjes allemaal siesta schijnen te hebben. Het weer is vrij fris en het regent af en toe, maar ik denk dat ik toch maar een kaartje ga kopen voor op het dek van de boot omdat dat goedkoper is ik zal vast wel ergens onder kunnen zitten.
Tot slot nog wat praktische dingen. Ik heb van Marije begrepen dat er niet gecommentarieerd kan worden op mijn berichten? Klopt dit? het zou wel moeten kunnen. Ik ga ook nog even geen foto's plaatsen want dit lijkt me even lastig in dit cafe, ik moet namelijk uitzoeken hoe dat werkt en mijn tegoed is bijna op. Verder zijn er reklames op blog te zien, als je er op klikt schijn ik geld te krijgen, als het niet opschiet haal ik het er wel weer vanaf.
Okee ik laat wel weer iets horen uit griekenland. Tot snel!

Korte Update Rome

Heel even een korte update uit Rome. Het gaat goed met me. Ik ben hier vandaag aangekomen uit Florence. Helaas is het allemaal erg duur (Slaapzaal met 4 bedden voor 30 euro p.n.) dus ik verwacht hier maandag weer weg te zijn, richting brindisi, een havenstad voor de boot naar griekenland, waar volgens de reisgids een leuke jeugdherberg schijnt te zijn. Ik hoop dan ook een wat uitgebreider verhaal te kunnen schrijven. Arrivederci!

Welkom op mijn Blog

Zelfs een weg van duizend mijlen begint met een eerste schrede - Lao Tzu

Mijn ouders hebben ooit toen ik nog een baby was een afdruk in klei of gips van mijn, toen nog niet zo grote, voetje gemaakt en bovenstaande tekst was het onderschrift. Het leek mij een zeer toepasselijke spreuk voor vandaag.

Allereerst wil ik iedereen die op het feest was (en degenen die er in gedachten bij waren) van harte bedanken voor jullie aanwezigheid. Ik vond het super gezellig en ik vind het best heel jammer dat ik jullie nu een poosje niet ga zien. Aan de andere kant geeft het een goed gevoel dat je een thuis hebt om naar terug te keren waar fijne mensen op je wachten!

Inmiddels is mijn tas gepakt en nu moet er nog even een grote interne verhuis en schoonmaakactie plaats gaan vinden maar gelukkig heb ik daar hulp bij. Vanavond om half 9 met de trein naar Zurich om daar mijn neef te ontmoeten.

Verder zal ik natuurlijk proberen om af en toe een berichtje op deze blog te typen, maar het uitgangspunt is natuurlijk wel dat ik op reis ben en niet de hele tijd achter de computer wil en kan zitten. Ik zou het ook heel leuk vinden om af en toe iets van jullie te horen natuurlijk!

Goed, ik ben tijd aan het verspillen. Jullie horen van mij en tot ziens in Amsterdam of wellicht zelfs op een andere plaats ergens anders ter wereld!